کد مطلب:23835 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:18

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

چرا انسان بايد در پي رشد و تكامل باشد؟

تركيب انسان و استعدادهاي او با هدف رشد تناسب دارد; زيرا انسان استعدادهايي دارد بيش از استعداد لازم براي نيل به هدف رفاه و برخورداري مادّي. انسان، از فكر و عقل و وجدان و آزادي و... برخوردار است و اين استعدادها اگر در جهت هدفي درست و بالاتر از رفاه و برخورداري مادّي به كار گرفته نشوند خود، مشكل زا خواهند بود و حتّي رفاه و آرامش ظاهري انسان و جامعه انساني را بر هم خواهند زد.
فكر انسان، پرسشهاي اساسي بسياري را براي او مطرح مي كند. پرسشهايي مانند چرا به دنيا آمده ايم؟ چرا از دنيا مي رويم؟ پس از مرگ چه بر سر ما خواهد آمد؟
اگر انسان در پي پاسخ درست و منطقي به اين پرسشها نباشد و بخواهد فكر خود را تنها در راه رفاه و خوشگذراني به كار بندد، اين پرسشها او را رها نخواهند كرد و كام او را تلخ مي كنند به گونه اي كه برخي مردم در اوج برخورداري و رفاه دست به خودكشي مي زنند. اين درباره رشد فكري انسان بود و اين كه انسان بايد بداند آفرينش او هدفي داشته و بايد خالق خود را بشناسد، معاد و مال خود را دريابد و... در ديگر استعدادها نيز چنين است.
بنابراين; انسان و جامعه انساني براي زندگي سعادتمند و همراه با آرامش، راهي جز پيمودن راه رشد و تكامل ندارد. آن گاه كه انسان در اين راه قدم بگذارد، مورد توجّه و عنايات خاصّ الهي قرار مي گيرد. امّا اگر چون گندمي باشد كه در مسير رشد قرار نگرفته، به جاي رشد و شكوفايي مي گندد و به هرز مي رود. گندم با هدايت تكويني و انسان با هدايت تشريعي الهي و پذيرش اختيار به رشد و كمال مي رسد.

(بخش پاسخ به سؤالات )


ـ28ـ